W Muzeum Interaktywnym MICET w Sali Scena zwiedzający mają możliwość prowadzenia ćwiczeń aktorskich z użyciem wirtualnych scenografii. Na pulpicie do sterowania warstwą dźwiękową użytkownik może odtworzyć plik z dostępnej biblioteki, która została podzielona na 3 kategorie:
• podkład muzyczny — na bazie fragmentów muzycznych z przedstawień Starego Teatru,
• ambient przestrzeni — fabryka, miasto nocą, deszcz, jaskinia,
• lub efekt — np. grom, dzwon.
Użytkownik ma możliwość miksowania przygotowanych dźwięków z trzech kategorii i decydowania o poziomie głośności każdego z nich.
Dla osób niesłyszących i słabosłyszących konsola z biblioteką fragmentów muzycznych z przedstawień i efektów dźwiękowych stanowi poważny problem. Szukając możliwości poszerzenia odbioru dzieła zbudowanego ze światła, projekcji wideo i dźwięku, zaproponowaliśmy, zaprojektowaliśmy i zbudowaliśmy „obiekt do odczuwania dźwięku”. Po rozmowach z dyrekcją MICET przy tworzeniu obiektu przyświecały nam następujące założenia:
• obiekt jest dostępny dla wszystkich zwiedzających
• obiekt jest poszerzeniem odbioru już istniejącej instalacji w Sali Scena
• obiekt jest intuicyjny w użytkowaniu
• obiekt wpisuje się estetycznie w wystrój sali
Nasz obiekt ma postać fotela, na którym siadając zwiedzający może „poczuć” utwory audio przygotowane i odtwarzane w Sali Scena przez rozmieszczone tam standardowe głośniki. Dzięki temu efekty dźwiękowe słyszalne w sali mogą być dodatkowo odbierane za pomocą drgań przez osobę siedzącą na fotelu. Do fotela zostały przymocowane cztery rezonatory audio — urządzenia zamieniające falę akustyczną w drgania. Rezonator zazwyczaj jest przymocowywany do powierzchni/materiału i powoduje jego drganie.
Rezonatory zostały umieszczone pod siedzeniem, w oparciu pleców i w obu podłokietnikach. Z istniejącego w sali pulpitu sterującego aplikacją do odtwarzania dźwięków wyprowadziliśmy ścieżkę audio na osobny mikser i wzmacniacz, do którego podłączone są rezonatory. Z pulpitu wyprowadziliśmy łatwe do podłączenia/rozłączenia wtyki audio do fotela. Wykorzystaliśmy różne wielkości rezonatorów, co powoduje, że odmienne częstotliwości są inaczej odczuwane w różnych miejscach fotela.
Fotel może być użytkowany zarówno przez osoby niesłyszące jak i słyszące. Zmiana głośności odtwarzanej ścieżki audio powoduje zmianę mocy odczuwanych drgań — im głośniej odtwarzamy plik audio, tym drgania są bardziej odczuwalne.
Dla osób niesłyszących wybór i odtworzenie z pulpitu pliku o nazwie np „fabryka” powoduje odczuwalne na ciele wibracje mogące wywołać uczucie nieprzerwanego doświadczenia zmieniających się i przeplatających częstotliwości różnych drgań — odpowiednik różnych hałasów wielu maszyn fabrycznych. Z pewnością będzie to inne doświadczenie niż np. wybór pliku o nazwie „klub”, gdzie efektem będzie miarowa pulsacja podkładu muzycznego z wyraźną przewagą niskich częstotliwości w rezonatorach umieszczonych pod siedzeniem i w oparciu pleców. Plik „grzmot” wywoła nagłe, chwilowe, bardzo mocno odczuwalne wibracje, plik „deszcz” raczej mrowienie odczuwalne najbardziej w podłokietnikach.Wybór rozpoznawalnej nazwy pliku staje się tożsamy z wyobrażonym obrazem dźwiękowym danego otoczenia.
Z kolei dla osób słyszących, odczuwanie drgań fotela będzie poszerzeniem odbioru znanych dźwięków o dodatkowy wymiar — przeniesienie doznań dźwięku na zmysł dotyku. Doświadczenie to może stać się punktem wyjścia do rozważań na temat innych sposobów odbioru wrażeń dźwiękowych, lub szerzej: alternatywnych sposobów na doświadczanie i odczuwanie otaczającego nas świata. Doświadczenie obiektu może być punktem początkowym do rozważań na temat ograniczeń i możliwości odbioru dźwięków przez osoby niesłyszące oraz propozycji zwiększających dostępność sztuki w tym zakresie.
